zaterdag 18 februari 2017

De Oude Molen.....

Ik wilde nog een paar kilo meel gaan halen en Karin en ik zijn naar de Oude Molen in Oude Molen gefietst. Dat is ongeveer 10 kilometer dus met een half uurtje waren we er. Op het moment dat we aangereden kwamen draaide de molen net heel langzaam. Er stond geweldig weinig wind.
Molenaar Adriaan de Vos stond voor de molen te kijken en we hebben met hem een praatje gemaakt over de bijzondere wiekvorm. Deze molen heeft namelijk op een roede die voorzien is van zelfzwichting.
Foto is niet gemaakt op de Oude Molen

Als een molenaar zeil mindert noemt hij dit zwichten. Zelfzwichting is een systeem wat de molenaar werk bespaart als de wind toeneemt of afneemt. Het werkt met kleppen zoals je hiernaast op de foto ziet. Deze kleppen kunnen draaien rond een as die niet in het midden van de klep zit. De wind druk daardoor de kleppen open als het gaat waaien. Om te voorkomen dat de kleppen te vroeg opengaan kan de molenaar gewichtjes aan een ketting hangen. Hoe meer gewicht hoe langer het duurt voordat de kleppen opengaan.

Op de stelling hield Marijn Kaufman toezicht en Adriaan zei ons daar eens te gaan kijken om meer te weten te komen over dit systeem.
Onderin de molen hebben ze een leuk winkeltje ingericht met toonbank en kassa, daar is ook de trap. Eerst kom je dan nog langs de buil en nog hoger op de maalzolder. Hier kan je naar buiten de stelling op. Marijn een handje gegeven en onszelf voorgesteld. Na de vraag nogmaals gesteld te hebben kregen we een behoorlijk uitgebreide uitleg en omdat de molen door windgebrek stilviel konden we ook nog eens bij de zelfzwichtende wiek gaan kijken. Een systeem wat de molenaar veel werk bespaart als het goed afgesteld en onderhouden is. Als er voldoende gewicht aan de ketting hangt gaan de kleppen op het juiste moment open en dicht zodat de molen enigszins met een bepaald snelheid blijft draaien.

Of we nog verder in de molen wilde kijken? Jazeker.... dus weer naar binnen en naar boven. Opvallend is hoe mooi bijna alles is, maar ja deze molen was in 2000 een totale bouwval. Alleen muren, zonder vloeren of enige andere inhoud. Er is een stichting opgericht en deze is aan de gang gegaan om de molen weer op te bouwen. In 2008 kon de vang voor het eerst gelicht worden en was er een mooie "nieuwe" molen bij in West Brabant.
Na alles bekeken te hebben zaten we bovenin de kap nog wat te buurten en dat werd Karin te veel. Dus die is naar beneden gegaan, wij zijn haar even later gevolgd en na afgesproken te hebben dat ik later dit jaar nog eens contact op zou nemen om bij hen af en toe eens mee te draaien heb ik met een zak volkorenmeel onder de arm afscheid genomen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten