Op 4 oktober waren we weer op de Heimolen. Deze keer werden we verrast met nieuwe verlichting in de achtkant. In verband met de tentoonstelling "Heimolen in Beeld" hebben ze deze verlichting laten installeren. TL-verlichting is tenslotte niet zo geweldig.
Ik kan alleen maar zeggen dat het mooi is geworden, de wanden zijn nu mooi uit te lichten.
De molen heeft van 10 tot half vier met vier volle gedraaid. Nog wat bezoekers, vooral mensen die zo maar langs gefietst komen, ontvangen en wat uitleg gegeven over de molen en de toekomstplannen.
Het weer: ZW wind 3 Bft, het was zonnig en 19 graden.
Opleidingsuren: 6
Gemalen met: 4 volle
12 oktober was er een bijeenkomst "Glasvezel in het buitengebied van Rucphen" in de Heimolen. Ton had alles uit de kast getrokken om er wat van te maken. Drankjes, hapjes en muziek.
Er waren mensen uit het bedrijfsleven, ook de bedrijven die deze glasvezel gaan aanleggen, maar ook mensen uit de omgeving en een tweetal wethouders, Martien de Bruijn en René Lazeroms, uit Rucphen. Na wat toespraakjes werd er door de twee wethouders een stukje sleuf gegraven, de ene met een "gouden schop" en de ander in een graafmachine. Het was een leuke bijeenkomst ... en het was nog lang gezellig.
Het weer: Zuiden-wind 3 Bft, het was zonnig met af en toe een wolkje, 20 graden.
Opleidingsuren: 4
Gemalen met: 4 volle
Bezoekers: circa 30 tijdens het evenement
14 oktober, hier hebben een hoop mensen lang naar uitgekeken. Heimolen in Beeld.
Een tiental deelnemers hadden elk op hun eigen wijze de Heimolen geschilderd, getekend of gefotografeerd. (ik zal onderaan de foto's plaatsen).
Ton heeft gisteren de kunstwerken opgehangen in de achtkant en invaart van de molen. Ziet er prima uit. Om twee uur was er al een leuke toeloop en om drie uur was het druk in en rond de molen.
Zowel diegenen die de werken hadden gemaakt als hun vrienden en kennissen waren er. Maar ook mensen die via Facebook hadden gezien dat de wedstrijd georganiseerd was waren komen kijken. Iedereen heeft zijn/haar tijd kunnen nemen om de werken te bekijken.
Om een uur of vijf zijn Joep en ik op gaan ruimen en hebben de molen veilig gesteld.
Ik denk dat zowel Joep als ik, maar ook zeker Ton tevreden kon terugkijken op dit evenement.
Het weer: Zuiden-wind 4 Bft, het was licht bewolkt en 20 graden.
Opleidingsuren: 4
Gemalen met: 4 lege
Bezoekers: circa 35 - 40
Op 23 oktober ben ik naar Sprundel gereden. Molen de Hoop draait op dinsdag en ik hoop er nog wat bij te leren van Toon. Ook Wim en Wim waren er.
Ik was mooi op tijd om me te verkleden en mee te helpen opzeilen. Nadat de zeiler er voor lagen en de netten waren weggezet was het tijd voor koffie.
Na de koffie was het tijd om aan het werk te gaan. Er moest gemalen worden. Dus de molen stilgezet, in zijn werk gezet, twee flinke scheppen griesmeel in de schuddebak om alles even schoon te malen. En hij kon los. De molen draaide dat het een lieve lust was. Al gauw was het griesmeel er door en begon hij de tarwekorrels te malen. Wim Aarts hielp op de maalzolder met verwerken van wat bestellingen. Meel afwegen en mengen,in zakjes doen en daarna klaarzetten voor de klanten. Wim Heeren zou de invaartdeuren gaan schilderen. Gestoken in te grote, rode overal met een pot groene grondverf kon hij zijn gang gaan.
Wim A en ik hebben eerst even bij de kaar en schuddebak gekeken. Alles liep daar goed, dachten we (later bleek van niet).
Daarna naar de maalzolder en Toon helpen en vooral luisteren wat hij vertelde over het malen. Wim vroeg even zijn aandacht dus ik moest aan de licht (regelmechanisme van de stenen) om te zorgen dat het malen gewoon door zou gaan. Malen is vooral luisteren naar de molen en stenen en voelen aan het meel wat uit de maalbak komt. En dat valt niet mee, dacht ik. Toon dacht er anders over en gaf af en toe aanwijzingen wat er moest gebeuren. Als de molen sneller gaat draaien moeten de stenen wat bijgehouden worden (dichter bij elkaar) of er moeten meer korrels tussen. Het een en het ander is allemaal te regelen. Al doende leert men. Soms liep er mooi meel de zak in, een andere keer was het wat te grof. Gemiddeld zat het wel redelijk, denk ik (door goede aanwijzingen van Toon).
Op een moment vestigde Toon mijn aandacht op een vreemd geluid, ik ben op de steenzolder gaan kijken en daar hoorde ik het geluid duidelijk van achter de schuddebak vandaan komen. En ja, een hoek van de schuddebak kwam tegen de kuiprand aan doordat er een ophangkettinkje los was. Na vastzetten liep alles weer goed.
We hebben tussen de middag op de maalzolder gegeten, zo kon er door gemalen worden. Nu stond er lekker wind.
Maar ook in de middag hoorde we een bonkend, regelmatig geluid. Weer naar de steenzolder en na enige tijd luisteren vermoedde ik dat het uit de buurt van het spoorwiel en steenrondsel vandaan kwam. Toon vermoedde dat het een loszittende kam zou zijn, maar kijkende naar de omwentelingen vermoedde ik dat het uit het rondsel kwam en dus een loszittende staaf zou zijn. Als het niet erger zou worden was er nog wel mee te malen, volgens Toon. Maar even later meldde zich met een luid gekrijs een drooglopende taats. Taatsen zijn geharde punten/pennen die als lagering gebruikt wordt. Deze staan in een bakje met daarin olie. Langzaam aan verminderd die olie en nu was het blijkbaar op. Het ging om de taats van het pennetjeswerk en dat is de lagering van de loper, de steen die ronddraait. Dit betekende stoppen met malen. Jammer wat er zat nog een kilo of 5 - 10 in de kaar.
Volgende keer kunnen ze de steen openleggen, schoonmaken en smeren.
We hebben de molen nog een tijdje laten draaien en wat geoefend in het vangen.
Het weer: W wind 4-5 Bft, het was bewolkt en 15 graden.
Opleidingsuren: 5
Gemalen met: 4 volle tijdens het malen, daarna 4 halve
Druk, druk van de week! Op 24 oktober ben ik in Goirle bij Molen de Wilde gaan kijken.
Kennis gemaakt met de molen en molenaar Carel van Herpt.
De molen is een bergmolen met twee koppels stenen en een elektrisch aangedreven koppel. De roeden zijn 25,80 meter en allen voorzien van Van Busselneuzen.
We zijn begonnen met een vlot rondje door de molen en n de kap zijn de lagers gesmeerd, stenen uit hun werk gezet en uitgelicht. Daarna zijn we naar buiten gegaan om daar eens te kijken. De molen is uitgerust met een kruilier en een vangtrommel (daar kom ik nog op terug).
De molen moest bijna 180 graden gekruid worden en daarna kon de vang los. Eerst maar wat rondje laten draaien en even koffie gaan drinken beneden.
Daar wordt een winkeltje gedreven door mensen met een beperking, maar dat is aan de koffie en bediening niet te merken. Gaat keurig....
Na de koffie terug naar boven en een aantal keren gevangen. Na 2 uur nam de wind wat af en heb ik nog wat zeilen voorgelegd. Toen draaide hij lekker door. Nu hebben de roede remkleppen in de Van Busselneuzen zitten en die gaan automatisch open bij circa 65 enden. Nadeel daarvan is dat de stroomlijn dan zo verstoord wordt dat de zeilen aan de einden gaan klapperen. Dus hebben we ietsjes gezwicht tot duikertjes. Helaas was de wind toen zo afgenomen dat ik niet kon waarnemen of het had geholpen.
Het vangen van deze molen gaat heel anders dan de andere molens die ik wel eens gevangen heb. Hier moet je meters touw omlaag trekken of laten vieren. Bij andere molens is dat maar een halve tot een hele meter. Een beetje vreemd om aan te voelen.
Maar goed, ik ga er nog een paar keer kijken en oefenen, dat komt wel goed. Carel had er ook vertrouwen in bleek uit de uitspraak: "als je theoretische kennis net zo goed is als je praktische vaardigheden zit het wel goed" of "niet slecht voor de eerste keer, hier".
Het weer: NW wind 4-5 Bft, het was bewolkt en 15 graden.
Opleidingsuren: 3
Gemalen met: zonder zeilen, de Van Busselneuzen rekken toch wel, later 4 volle en nog later 4 duikertjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten