Molen de Hoop Roosendaal

In het vorige bericht schreef ik al dat ik zondag, de 27-ste, zou gaan kijken bij de Hoop in Roosendaal.

De molenin 1865 in Schaarbeek, getekend door Puttaert, Emile

De Hoop is een standaardmolen die in 1684 is gebouwd in Schaarbeek (B) en hij is in 1783 verhuisd naar een nieuwe standplaats in de gemeente Schaarbeek omdat er te veel hoogstam fruitbomen om de molen heen groeiden. In 1885 verplaatste men de molen naar Merksem om hem 9 jaar later naar Roosendaal te verhuizen. Daar heeft hij tot 1966 gestaan om een laatste verplaatsing zodat hij weer buiten de bebouwde kom zou komen te staan. Maar geen rekening houdend met de stormachtige huizenhonger van Roosendaal werd hij al snel weer ingehaald en tegenwoordig staat hij langs de weg richting Essen (B) aan de Willem Elsschotlaan. Eigenlijk wel een leuke naam voor de straat, Willem Elsschot was een Belgische romanschrijver.


De afspraak was half twee bij de molen, dus Karin en ik naar Roosendaal. We waren er netjes op tijd en er stond al een man met een fiets te wachten. Dat was Joep, een molenaar in opleiding die ik al diverse keren op de Heimolen heb ontmoet. Even later kwam ook Niek van Eekelen aan en na handjes schudden heeft hij de poort opengedaan en ook de ruimte onder de molen. Omdat dit een gesloten standaardmolen is heeft hij onder de standaard een mooie bergruimte.
Joep begon gelijk met allerlei spullen te sjouwen om de molen gereed te maken om te draaien. Er was weinig wind en deze blies uit het noorden. De molen stond in zuidelijke richting en moest dus 180 graden gekruid worden.
Niek had een aantal piketten weggezet en daaraan heb ik rood/witte afzetketting vastgemaakt. Dit om aan te duiden dat mensen daar niet mogen komen ivm de draaiende wieken.
Ondertussen was ook het bovenhuis al opengemaakt en hebben we het vangtouw naar beneden laten zakken, de kneppel losgemaakt en de pal uit de kammen gehaald.
Daarna zijn Niek en Joep bezig gegaan met het voorleggen van de zeilen. Wij lekker aan het werk met de molen, Karin is ondertussen naar de stad vertrokken om daar even rond te kijken.
En we hadden geluk, de wind trok wat aan en Niek vermoedde dat er gemalen kon worden. Hij heeft nog mais liggen dat tot veevoer vermalen moest worden. En dat ging goed. Het stofte dat het een lieve lust was.
Karin was weer terug, er was weinig te beleven in de stad. Ineens een krijs, ze zag een oom en tante voorbij komen fietsen. Deze mensen hebben zich waarschijnlijk dagenlang afgevraagd wat Karin op die molen deed.
We hebben ook nog bezoekers gehad, deze mensen waren verbaasd dat er werkelijk gemalen werd op de molen. Dit echtpaar dacht dat molens er maar een beetje stonden....  ;-)
Tegen vieren besloot de molenaar dat het genoeg was geweest en zijn we op gaan ruimen. Zakken over de mais die nog in de kaar (voorraadbak) zit, de zeilen weer oprollen, de pal en kneppel weer in de veiligheidsstand gezet. Alle kettingen en bliksemafleider weer aan de einden (wieken). Het vangtouw naar boven, de deuren en het luik weer dicht.

Het was een leuke kennismaking met een heel ander soort molen en mijn instructeur voor de komende tijd. De Heimolen (een beltmolen) en deze molen zijn heel verschillend. Maar er zijn toch ook weer een heleboel onderdelen te vinden die in beide molens zitten.

Het weer: zwakke noordenwind, 1-2 Bft  en vrij zonnig. Soms wel wat bewolking. Circa 6 graden C. Barometer 1022 mBar en langzaam stijgend. Rustig weer.
Meegekeken hoe de zeilen voorgelegd worden en hoe de zeilen worden geklampt. Totaal 3 praktijkuur